بسیاری از شعرا و نویسندگان ادبیات عرفانی ایران ـ چون عطار و جامی ـ سعی کرده‌اند که نقش زن یا حکمت زنانه را در تفکر عرفانی و انسانی نشان دهند. جامی بخشی از کتاب «نفحات‌الانس» را به عرفای زن اختصاص داده است و عطار بسیاری از زیبا‌ترین و عمیق‌ترین مطالب عرفانی را در غالب داستان‌های زنان بیان می‌کند؛ زنانی که گاه چون رابعه عَدَویه و فاطمه خَضرویَه نامشان در تاریخ حفظ شده است، ولی بسیاری اوقات نامشان فدای پیامشان شده است. عطار بارها از زنان گمنامی یاد می‌کند که با بینش خود به ابن‌سینا حکمت و به بایزید سلوک می‌آموزند. امروز بیش از هر زمان دیگر به این بینش نیازمندیم. …
مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، آذر 1395
برای خواندن کامل مقاله به لینک زیر مراجعه فرمایید:
http://www.cgie.org.ir/fa/news/142573
دریافت مقاله
نظر دهید