کارگاه گل و گلشن

ما در ساحل خشكِ عالم اسباب قرار داريم. عالم اسباب را به ساحل تشبيه کرده‌اند از آن جهت که در ساحل زير پاي انسان ظاهراً محکم است. دلگرمي ما به «عليّت» زير پاي ما را تا اندازه‌اي محکم مي‌کند. علم و فنّاوري اين دلگرمي را بيشتر مي‌کند؛ ولي دانشي که تنها استوار بر عليت است، نتوانسته است و نمي‌تواند دل ما را کاملا گرم و خاطر ما را جمع کند و ساحل زير پاي ما را کاملا محکم و استوار نمايد. به اين خاطر ما انسان‌ها علاوه بر «علم»، احتياج به «عرفان» داريم. شناخت عرفاني عالم بي‌سببي (يعني دريا) را نيز در بر مي‌گيرد. در دريا زير پاي ما کاملا سست است و هيچ اتکايي ندارد. يکي از معاني اينکه مي‌گويند عرفا بر روي آب حرکت مي‌کنند، اين است که عرفان به ما «توکل» مي‌دهد و با توکل مي‌توان وارد دريا شد. با توکل تسليم دريا مي‌شوي …

روزنامه اطلاعات، دی 1398
برای خواندن کامل مقاله به لینک زیر مراجعه فرمایید:
https://www.ettelaat.com/new/index.asp?fname=2020%5C01%5C01-12%5C20-13-42.htm&storytitle=

دریافت مقاله