آسمان اول ماه (سعدی) نشانه ولایت است و هدایتگر کاروانیان در شب. سیر سریعتری از فلکهای دیگر دارد و لذا نمایانگر «طلب» است.
آسمان دوم تیر (عطار) دبیر آسمان است و نشانه دانش و «معرفت».
آسمان سوم ناهید (حافظ) الهه «عشق»، زیبائی و هماهنگی و نمودار غنا، طرب، شعر و موسیقی است.
آسمان چهارم خورشید (مولانا) روشنگر است و مظهر نبوت. صفت شکوه و جلال یگانه آن در آسمان، سالک سلیم را به «توحید» حق رهنمون است.
آسمان پنجم بهرام (فردوسی) ستاره رزم و جنگ و خشونت است.
آسمان ششم برجیس (نظامی) از جهت آنکه در صنعت خلق زیبائی شعری در اوج قرار دارد و الهام بخش همه شاعران رمانتیک بعد از خود بوده است .
آسمان هفتم کیوان (سنایی) از چهت اوج کلام عرفانيش (که مورد قبول مولویست) در آسمان هفتم که آسمان کیوان است قرار دارد.
دریافت کامل مقاله
نظر دهید